اسرار ماچوپیچو

در گوشه گوشه جهان شاهد رازهای هستیم که از سالیان دراز برجای مانده است. در منطقه آمریکای جنوبی یکی از اسرارآمیزترین شهرهای باستانی جهان وجود دارد. شهر ماچوپیچو که یادگار تمدن فراموش شده “اینکا” است.

ماچوپیچو در کجا قرار دارد

شهری باستانی که در کوه های آند و در کشور پرو قرار دارد. چگونگی ساخت ماچوپیچو و همچنین چگونه زندگی کردن در این شهر برای پژوهشگران و باستانشناسان مثل یک علامت سوال بزرگ و یک معمای حل نشده باقی مانده است. در شهر باستانی ماچو پیچو آنقدر زوایای اسرارآمیز زیاد است که حتی گفته می شود این شهر نمی توانسته یک شهر معمولی بوده باشد و بعضی افراد معتقدند که اینکاها با کمک فرازمینی ها این سازه ها را ایجاد نموده اند وگرنه ساخت این شهر با تکنولوژی آن زمان غیرممکن بوده است. علت ساخت همان گونه که گفته شد شهر ماچو پیچو پرسش‌های فراوانی را برای پژوهشگران و باستانشناسان ایجاد نموده است که از آن جمله جای قرار گرفتن آن شهر است، انتخاب چنین جایی برای ساخت شهر در آن دوران پرسش برانگیز است.

همه چیز درباره ماچوپیچو

در گذشته تمدن هایی مانند اینکاها شیوه ی زندگی شان به گونه ای بود که بتوانند زنده بمانند. اینکاها ماچوپیچو را در ارتفاع بیش از دو هزار متری ساخته‌اند. از این مسئله میتوان نتیجه گرفت که اینکاها همیشه خود را در معرض خطر می دیده اند به همین دلیل تصمیم گرفته اند تا جایی را برای شهرشان انتخاب کند تا از مردم و بویژه خاندان حاکم بهتر محافظت کنند. گروهی از پژوهشگران بر این عقیده هستند که این شهر تنها مخصوص حاکمان بوده است. کوه قدیمی ماچو پیچو در لغت به معنی “کوه قدیمی” است. نام ماچوپیچو از زبان محلی Quechua برگرفته شده است. ماچوپیچو بر فراز کوه های آند ساخته شده است و بیشتر از ۲۴۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. از نامی که مردم عادی روی آن گذاشته اند پیدا است که از وجود آن اطلاع داشته‌اند و تا چند صد سال پیش هم زندگی در آن جریان داشته است. هنر معماری با نشانه‌هایی که در منطقه آمریکای جنوبی پیدا شده است باستانشناسان به تمدن باور نکردنی اینکاها دست یافته‌اند و میبینند که چه پیشرفت هایی در معماری و ایجاد ساختمان های بسیار بزرگی کرده بودند. اما مردمی که در این منطقه زندگی میکنند و احتمال زیاد فرزندان همان مردم بوده اند از این تمدن بی اطلاع مانده اند. مسئله حل نشده درباره اینکاها، راز مهندسی  معماری آنها است، چطور ممکن بوده که در آن دوران با آن ابزارهای ابتدایی چنین شاهکاری خلق شود،معماری اینکاها بسیار جلوتر از زمان خودشان بوده است. در ماچو پیچو بیشتر از ۲۵۰ سازه ی جدا جدا وجود دارد. بین این بناها، گرمابه هایی هم وجود دارد. اینکاها زمان زیادی را صرف طراحی شهری کرده اند چرا که دسترسی به همه جای شهر بسیار آسان بوده. ساخت ماچو پیچو با ابزار و وسایل آن زمان، سال های سال طول می کشیده است. غذا اولین مشکلی که برای شهروندان ماچو پیچو وجود داشت تامین غذا بود. ماچوپیچو دارای ۳۰۰۰ پله است که بسیاری از آن ها اجازه ی دسترسی به تراس ها و مناطق اطراف کوه را می دهند که پژوهشگران بر این باورند که از آن فضاها هم برای کاشت گیاهان خوراکی بهره گرفته می‌شد و به این ترتیب نیاز ماچو پیچو به خارج از میان میرفته است. به این ترتیب نیاز مردم به تامین خوراکی از خارج ماچو پیچو مرتفع میشد و مردم شهر حاصل دسترنج خود را می‌خوردند. آب مسئله حیاتی برای ساکنان ماچو پیچو بود. سامانه پیچیده آبی ماچوپیچو یکی دیگر از عجایب باورنکردنی و شاهکار مهندسی باستانی به شمار می رود. سامانه ای از راه آب ها، کانال ها. در شهر ماچو پیچو آبنما و فواره هایی هم در خرابه ها وجود داشته اند که به زیبایی و لطافت فضای شهری کمک زیادی می‌کرده است. سمانه آبرسانی ماچو پیچو تنها برای آب آشامیدنی مردم شهر نبود بلکه این سامانه به اندازه ای کارآمد بوده اند که به راحتی می توانسته اند تمام زمین های کشاورزی را هم آبیاری کنند تا کشاورزان مشکلی از بابت خشکسالی نداشته باشند. توضیح اینکه در ماچو پیچو زمین کشاورزی دیمی وجود نداشته است. ابزارهای مهندسی با اولین نگاهی که بازدیدکنندگان و گردشگران به شهر باستانی و رازآلود ماچو پیچو می‌کنند، این است که سازندگانش با چه ابزاری این ساختمان های جالب را ساخته‌اند. زیرا صاحبان تمدن اینکا جزو آن دسته از مرمانی بودند که  که از چرخ، ابزار آلات آهنی یا حتی حیوانات استفاده نکردند. دانستن این مسئله چگونگی ساخت و ساز این شهر را به اندازه ای مبهم و گیج کننده می‌کند که هیچ محققی تا حال نتوانسته است آن را حل کند. پرسش اصلی این است که مهندسان باستانی چگونه بدون این ابزارها، اینکاها چطور توانسته اند سنگ ها و تخته سنگ ها را حرکت بدهند و در جایی که هستند، قرار بدهند؟ زلزله ساختمان‌های ضد زلزله در ماچوپیچو یکی دیگر از شگفتی های معماری این شهر باستانی است. بخش غربی آمریکای جنوبی به ویژه کشور پرو و به خصوص منطقه ای که شهر ماچوپیچو در آن قرار دارد منطقه ای زلزله خیز است. به طوری که تا حال  بارها و بارها در آن زلزله اتفاق افتاده است. مهندسان باستانی قوم اینکا، در ساختمان هایی که در شهر ماچو پیچو ساخته اند از نوعی از سنگ ها استفاده کرده اند که اصطلاحا به آن ها سنگ های رقصان گفته می‌شود. به این معنی که در زمان زلزله این سنگ ها تکان می خورند طوری که وقتی زلزله تمام می شود دوباره به جایی که هستند برمی گردند و این باعث می شود تا در طی این تکان ها، سازه خراب نشود. کار نیمه تمام پس از کاوش های زیاد، باستان شناسان بخش های تازه ای از شهر ماچو پیچو را کشف کرده اند. پس از کشف این بخشها کل مساحت شهر عجایب به ۳۲۵۹۵ هکتار رسیده است. از جمله بخش های کشف شده میتوان به تعدادی از تراس ها که محل کشاورزی به شمار می روند اشاره کرد که در سال ۲۰۱۶ به روی عموم بازگشایی شدند. برخی سازه های نیمه کاره باعث شده تا بعضی از پژوهشگران بر این باور باشند که اینکاها هیچ وقت نتوانستند این مجموعه ی را به اتمام برسانند. آنها می‌گویند چرا باید قوم اینکا چینن جایی را که برایش این همه زحمت کشیدند رهایش کنند و بروند؟